7. Te drukke week

Maandag 14 januari 8.00u

Ik kijk een beetje op tegen deze week. De 2de chemo kuur van 3 dagen start woensdag en donderdag start óók de bestraling. De chemo en bestraling gebeurt in 2 ziekenhuizen, dus dat wordt pendelen.

De afgelopen 3 weken heb ik eigenlijk veel te makkelijk doorstaan. Ik was fit en helder. Had plenty energie en voelde me vooral niet ziek. Nergens last van. Dus het moet ook wel een keertje minder goed gaan.

Ik begin de week met het checken van mijn bloedwaardes, kijken of ik in aanmerking kom voor de 2de kuur, bij de verpleegkundig specialist. De chemo breekt alle snelgroeiende cellen af in mijn lichaam. Daarom valt je haar uit en kun je last krijgen van de slijmvliezen in je mond. Dat zijn snelgroeiende cellen net als je beenmerg. Beenmerg maakt leukocyten oftewel witte bloedlichaampjes om te vechten tegen infecties en bacteriën. Belangrijk om die goed in de gaten te houden dus.

‘Ik overleg even met de arts want je leukocyten zijn eigenlijk te laag’, zegt de verpleegkundig specialist. Aii kink in de kabel. Ik heb geen tijd en zin om de 2de chemo uit te stellen. ‘Gewoon door laten gaan’, hoor ik de arts door de telefoon zeggen,’ hij is sterk en dat lukt wel.’ Gelukkig, ik ben door naar de volgende ronde. Voor ik het weet zit ik in de live shows!

Dinsdag 15 januari

Gisterenavond heb ik moeten toegeven dat mijn haren loslaten. Dat was een stuk lastiger dan ik dacht. Mijn stoere trucje houdt geen stand meer. Mijn haar moet er dus af. Donderdag of vrijdag had ik zelf bedacht, Miriam denkt daar anders over. Ik begin de dag met sporten, te fanatiek uit frustratie. Even doortrappen dan kan ik snel voor mijn volgende afspraak nog even langs de kapper.

Ik was verdrietig en had buikpijn toen ik bij de kapper naar binnen liep. Het was weer een volgende stap in het hele proces. Ik krijg een kankerhoofd. Het idee dat iedereen nu kan gaan zien dat ik ziek ben is wat me verdrietig maakt. Tot nu toe fietste ik met zoveel gemak door het hele proces van behandelen heen.

De hele dag zit véél te vol gepland, om ook maar 1 moment te rusten en na te denken. Eigen schuld, dikke bult.

Woensdag 16 januari 7.30u

De taxi is op tijd. De chauffeur is een aardige man die mij wel leuk vindt. Hij heeft me al een paar keer opgepikt… Vandaag gaan we naar MMC Eindhoven, het Diac voor sommige. Een lange chemo dag op de dagbehandeling. Vorige keer is die dag me goed bevallen. Heel relaxed en ontspannen. Maar het idee dat er weer een aantal liter gif in mijn lijf wordt gedruppeld zorgt ook voor wat weerstand en tegenzin. ‘Daar komt de prik’, een lange naald schuift in mijn ader. Kraantjes gaan open en de klok loopt, 8 uur te gaan!

Als snel voel ik me een stuk minder op mijn gemak en minder prettig dan de eerste keer. Tussen mijn oren gaat het vooral fout, denk ik. Ik zie de druppels druppelen en voel me moe worden. Ik lig gelukkig op een eigen kamer. Een goede vriendin en mijn broer komen me vandaag bezoeken en ik vraag me af of ik wel leuk gezelschap zal zijn. Ik heb het gisteren veel te druk gehad om vandaag gefocust én uitgerust aan de chemo te beginnen.

‘Kroketje?’, vraagt de kok die de einde ochtend snack komt rondbrengen. Sinds ik de ziekenhuizen in en uit loop ben ik verbaasd over het enorme team mensen dat mij helpt, onzekerheden wegneemt, het naar de zin maakt, me opbeurt, naalden prikt en noem maar op. Ondanks alle bezuinigingen merk ik helemaal niks van enig verlies van ethos of empathie. Ik hoef maar de kikken of te vragen en het wordt geregeld! Ik draai vol mee in de ‘levendige’ kankermolen.

Mijn handen zijn spierwit van het toegediende vocht. Mijn hoofd voelt als een rode opgeblazen ballon. En volzinnen maken lukt al niet echt meer. Nee, dit is echt anders dan de eerste keer. Het lijkt alsof de dosis is verdubbeld, de bijwerkingen in ieder geval wel.

Blij dat ik weer naar huis kan, rijdt mijn taxi weer voor. Ik probeer het gesprek niet te laten stilvallen maar heb eigenlijk niks te missen.

Donderdag 17 januari

Deze nacht heb ik verschrikkelijk veel last van maagzuur. En ik moet heel erg veel en hard hikken, Miriam kan er niet eens van slapen. De nacht verloopt niet prettig en ik ben behoorlijk beroerd.

Vandaag begint de bestraling. Dat is na de 2de chemo toediening. De binnenkant van mijn hoofd voelt als een bol wol en ik loop na de chemo wankelend de apotheek binnen voor een receptje maagbeschermers. Allerlei medicijnen krijg je toegediend. De ene is er voor om de bijwerkingen van de andere op te lossen. Het is een oneindige cirkel.

Ik vraag me heel erg af in hoeverre mijn gevoel van zwak en misselijk, slap en moe tussen mijn oren zit. En of ik er wel aan wil toegeven. Buiten op de taxi wachten doet goed en we zijn onderweg naar de eerste bestraling.

In mijn rugzak zit een beker blauwe bessensap. Dit goedje schijnt je slokdarm te beschermen als je wordt bestraald. Een flinke slok vooraf en wat nablussen achteraf zou moeten helpen. ‘Goedemiddag, Ik ben Sven. Kom maar even mee dan leg ik de procedure even uit.’, De komende 30 werkdagen ga ik Sven en zijn collega’s iedere dag zien voor ongeveer 3 minuten (effectief bestralen). Vorige week is alles al opgemeten, nu is het een kwestie van gaan liggen, de lijnen op mijn lijf gelijk leggen met de laser en stralen maar. Het is letterlijk lopende band werk op het Kankerinstituut van het Catharinaziekenhuis, goeie handel!

Vrijdag 18 januari

De laatste chemo dag en daarna óók nog bestraling, ik ben bekaf en heel erg toe aan weekend! Mijn wollige hoofd is er niet minder op geworden en de aandacht voor de wereld om me heen is behoorlijk geslonken, ik hoop mijn tumoren ook.

Weekend 19 en 20 januari

Eén van de medicijnen die ik krijg tegen misselijkheid hebben als bijwerking dat ze angst en onrust kunnen veroorzaken. En dat klopt! Ik maak me erg veel zorgen en lig hele nachten wakker te malen over de toekomst. Niemand weet hoe laat het is, maar ik weet niet eens of het wel zin heeft om me druk te maken over mijn toekomst. Het lijkt erop alsof de (bij)werkingen van deze chemo dezelfde weg bewandelen als de vorige keer. Dat patroon herken ik helaas pas zondag. Wel handig om rekening mee te houden voor de volgende chemo kuur.

Maandag 21 januari

Onze eerste tiener in huis sinds vandaag! De zon schijnt, het is een stralende dag, en dan te bedenken dat ik nog niet eens naar de radiotherapie ben geweest! En warempel ik ben fit en helder, voel me opgelucht en heb de 2de chemo kuur ‘overwonnen’. Vandaag is het feest!