16. Vrijdag de 13de

Vrijdag 13 september route 231, 14.45u

De dag die ik wist dat zou komen is eindelijk daar.

Theoretisch zou het kunnen dat ik vanmiddag genezen het ziekenhuis uitwandel. Op vrijdag de 13de, de bestraling zit er op. Eindelijk weer vrij na 6 weken iedere dag op en neer naar het ziekenhuis, 1800 km en 5 uur bestraling verder. Nu wordt het weer tijd om leuke dingen op te pakken, van iets wat lijkt op een normaal leven. Tot over 6 weken, een controle scan. Want de kans op uitzaaiingen is heel erg groot! Dus ben ik blij? Dat is een beetje een dubbel gevoel. Ja ik ben blij, de zon gaat schijnen, het wordt mooi weer dit weekend. Maar totaal onbevangen ben ik niet en Miriam ook niet. Nooit meer!

Ik krijg weer wat lucht, een bijzonder gevoel in mijn geval. Ik begin weer iets vooruit te denken. Ik maak weer plannen en sta te popelen om weer wat werk op te pakken. Vorige keer voelde ik me ook zo goed, fit en sterk. Maar de uitslag heeft me onomwonden geleerd dat je nooit kunt vertrouwen op je gevoel. Mijn gevoel en vertrouwen heeft me genadeloos in de steek gelaten. En toch wil ik ook blij en tevreden zijn met de situatie zoals die nu, vandaag, is. Of het mis is weten we pas over 6-7 weken (en de volgende scans voor in ieder geval de komende 2 jaar). Tot die tijd heeft het geen zin om er al teveel over na te denken. Dat verandert de situatie toch niet. Dus genieten, dat lijkt me de enige goede manier.

Vanmorgen werd ik door Facebook vrolijk getrakteerd op een herinnering. Ik kreeg een leuke herinnering van een paar jaar geleden te zien. Met de wetenschap van nu, een zorgeloos leven toen. Hoe zal dat over 5 jaar zijn? Een beetje angstig vooruit kijken doe ik wel als het gaat om de impact die dit leven op ons heeft en heeft gehad. Wat gaat dat voor gevolgen hebben voor ons als individu en als gezin. De verwerking van dit verhaal gaat nu pas zo’n beetje beginnen.

1 op de 3 krijgt te maken met kanker, dat is best veel. Ik benoem dat vaak als ik in gesprek ben over kanker. Gemiddeld wordt mijn blog zo’n 1500-2000x gelezen… reken maar uit: 1 op de 3; ongeveer 600!!! Misschien jij ook wel! Sinds ik de diagnose heb gekregen zijn er verschillende mensen in mijn omgeving die direct met kanker te maken hebben gekregen, en iedere keer schrik ik daar van en voel ik de pijn en onzekerheid die ze moeten doormaken opnieuw. Een oneerlijk gevecht!

Maar goed, ik doe nu gewoon of ik beter ben. Ik voel me ook goed. Ik ga aan mijn conditie werken want die is een beetje ingestort, eerst wat wandelen en dan snel mijn abonnement op de sportschool maar weer activeren. Ik hoop voordat mijn 1ste kankerjaar voorbij is, ik weer (bijna) 100% kan meedraaien in de maatschappij en jullie niet alleen maar geld kost….

Vanaf vandaag, vrijdag de 13de om 15u, ben ik in ieder geval een paar weken beter, daarna zien we wel weer!