Diagnose kanker

16 november 2019 t/m 5 juni 2020 Ik heb het even een half jaar aangekeken… Het is erg lang stil geweest, sorry… Ik was er klaar mee, ik wilde niet meer schrijven. Ik wilde er niet meer mee bezig zijn. Ik had genoeg aan mezelf, ik probeerde afstand te kweken tussen mij en de kanker,…

Zaterdag 14 september, de dag nadat ik genezen van het bestralingsbedje zou kunnen zijn gestapt Net doen alsof ik beter ben lukt me maar een paar dagen. Ik had me voorgenomen om 6-8 weken niet ziek te zijn of te doen alsof ik niet ziek was, tot aan de volgende scan. Maar helemaal relaxt ben…

Vrijdag 13 september route 231, 14.45u De dag die ik wist dat zou komen is eindelijk daar. Theoretisch zou het kunnen dat ik vanmiddag genezen het ziekenhuis uitwandel. Op vrijdag de 13de, de bestraling zit er op. Eindelijk weer vrij na 6 weken iedere dag op en neer naar het ziekenhuis, 1800 km en 5…

Nee hoor, ik ben er nog, leef nog. Vol vuur inmiddels op de helft van een nieuwe bestralingsronde van 30x ben ik het stralende middelpunt. Ik zie er goed uit!! Dat hoor ik dagelijks. Inmiddels zó vaak dat ik er zelf in ben gaan geloven. Schouders naar achteren, hoofd iets omhoog. Dacht ik, want gisteren…

De langverwachte CT scan mét contrast. Dat zou een goed en gedetailleerd beeld geven van mijn status. Ik ben ontspannen, zoals ik de laatste weken steeds meer word. Misschien wel een beetje terug naar af. De situatie van vóór 29 november 14.04u. Ik denk weer aan werken, voel kracht en energie en daarmee ook weer…

Zondag 26 mei 12.30u ‘Kom toch maar naar de SEH, want we willen je even zien omdat we een aantal onderzoeken willen doen’. Ik had gebeld naar het ziekenhuis omdat ik al dagen lang last had van een onvoorstelbare vermoeidheid, niet te stillen dorst, 0%!! energie en een hele vage wazige kijk op de wereld.…